Od zapalenia dziąseł do zapalenia przyzębia i paradontozy.
Paradontoza to zaawansowane stadium zapalenia przyzębia, choroba bakteryjna i poważny, wyspecjalizowany przeciwnik zdrowia jamy ustnej. Rozwija się latami. Nieleczona, prowadzi do zniszczenia tkanek miękkich i kostnej przyzębia i w konsekwencji przyczynia się do wypadania zębów – nawet tych nietkniętych przez próchnicę, a jej skutki odczuwa cały ustrój.
Wymienia się wiele powodów paradontozy: predyspozycje genetyczne, niezdrowy tryb życia, ale najważniejszy wpływ na rozwój choroby mają bakterie tworzące płytkę nazębną. Zatem za najistotniejszą przyczynę schorzenia należy uznać niedostateczną higienę jamy ustnej lub niewłaściwe czy niesystematyczne oczyszczanie zębów z osadu nazębnego. Leczeniem parodontozy zajmie się dentysta z Gliwic.
Paradontoza rozwija się etapami – poznajmy je:
- Bakterie bytujące w jamie ustnej osadzają się wraz z resztkami pokarmowymi na powierzchni zębów i w zakamarkach międzyzębowych, tworząc płytkę nazębną. Szczotkowanie zębów, nitkowanie, strumień płynu z irygatora i płukanki usuwają wprawdzie miękki nalot z powierzchni szkliwa, ale część osadu i tak pozostaje w obszarach trudno dostępnych lub najczęściej pomijanych podczas mycia zębów. Początkowo miękka płytka z czasem twardnieje i ulega mineralizacji, zamieniając się w twardy kamień nazębny, którego nie zlikwiduje się domowymi sposobami. Kamień dzięki swojej strukturze ułatwia przyczepianie się bakterii i narasta; najwięcej tworzy się go na linii dziąsło – ząb. Narastający zmineralizowany osad wciska się pod tkanki dziąsła, drażniąc je, odsuwając od powierzchni zęba i tworząc nisze, w których osadzają się resztki pokarmowe i w których powstają idealne warunki do rozwoju mikroflory.
- Żyjące w twardym osadzie nazębnym bakterie drażnią dziąsła i przenikają do nich, wywołując w tej tkance stan zapalny. Najczęściej zapalenie zaczyna się od brodawki międzyzębowej, a następnie rozprzestrzenia się na dziąsło brzeżne. Tkanki stają się obrzmiałe, zaczerwienione, i tkliwe. Wciskający się nadal pod dziąsła kamień nazębny pogłębia odstawanie tkanek od zęba. W efekcie kieszonki dziąsłowe ulegają powiększeniu i powstają tzw. patologiczne kieszonki dziąsłowe. Obniżenie linii dziąseł w kieszonkach prowadzi do odsłonięcia szyjek zębowych – struktur wrażliwych na wpływ czynników zewnętrznych i działanie bakterii. Na tym etapie w chorych dziąsłach może pojawiać się krwawienie, a obnażenie szyjek zębowych skutkuje nadwrażliwością i podatnością na próchnicę rejonów zęba dotychczas osłanianych dziąsłami.
- Bakterie z patologicznych kieszonek dziąsłowych przedostają się do głębszych warstw przyzębia i atakują najpierw tkanki miękkie tworzące aparat zawieszeniowy zęba, a z czasem zaczynają niszczyć struktury kostne, w tym kość wyrostka zębodołowego. Stopniowa utrata kości i więzadeł utrzymujących do tej pory ząb w należnym mu miejscu powoduje, że traci on stabilność osadzenia, zaczyna się chwiać i z czasem może wypaść. Tkanki w zapaleniu przyzębia mogą krwawić podczas szczotkowania lub samoistnie.
Bakterie powodujące paradontozę należą do szczególnie zjadliwych. Wydzielane przez nie enzymy, szczególnie te zwane gingipainami, są kluczowym czynnikiem niszczącym struktury przyzębia i powodującym postęp paradontozy.
